Des pois de saír en tódolos medios de comunicación , con a presentación do monumento a  "marea branca".Botamos de menos que se nos  de conta de canto nos custou a tódolos veciños este monumento xa que a dia de hoxe non sabemos que cantidade tubo que por o concello se a puxo. Sabemos canto ia custar por o que dicían nos medios de comunicación :

La Voz  de Galicia

   31/3/2011

El monumento en homenaje a los voluntarios del Prestige estará situado sobre un mirador ubicado en la zona de As Loucenzas, según informaron ayer el alcalde de A Guarda, José Manuel Domínguez Freitas y el autor de la iniciativa, el cantero y artista Xabier Garrido. Será inaugurado el próximo año con motivo del décimo aniversario de la catástrofe y su colocación cuenta con un presupuesto de más de cien mil euros, para lo que se buscará financiación y no se descarta realizar una suscripción popular. El elemento principal es un tronco que llegó a la deriva, con piedras enviadas por voluntarios y una roca negra.

Ante isto botamos de menos que se nos diga canto puxemos e en caso de non por nada tamén queremos sabelo . E por que non foi  colocado en un dos concellos afectados  xa que o noso foi pouco ou nada  xa que así o dicia o autor  :

 La Voz  de Galicia

9/9/2010

Oia no olvida aquella marea de voluntarios que enfundados en trajes de color blanco acudieron en masa a quitar el chapapote de las rocas. Hace tiempo que el artesano Xabier Garrido le viene dando vueltas a la manera de crear un testimonio permanente de agradecimiento por aquella solidaridad que fluyó de todos los rincones de la península. Su idea de crear un tótem con un gigantesco tronco que hace dos años llegó flotando a la deriva y que él mismo arrastró hasta Porto dos Barcos va tomando forma. Ya ha trasladado el palo de casi 20 metros de largo junto a su domicilio para poderlo trabajar y pulir la madera tropical para que salga a relucir toda la belleza de sus vetas.

Y las piedras de las localidades de origen de los voluntarios que estuvieron en Oia van llegando también poco a poco por correo postal. Todas las aportaciones serán incrustadas en la madera y también formarán parte de una base cuyo elemento principal será una enorme pieza de granito de color negro y seis toneladas de peso.

Xabier Garrido sigue invitando a todos los voluntarios a que le envíen más piedras. Basta introducirlas en un sobre y poner el nombre de Xabier Garrido y el código postal 36309 de Oia para que lleguen a las manos de este artesano.

El monumento a los voluntarios del Prestige es un trabajo lento. No tiene prisa en concluirlo porque hasta que no se cumpla el décimo aniversario dentro de dos años no tiene previsto inaugurarlo. El enorme palo que apuntará al cielo estará colocado en alguno de los lugares afectados por la marea negra, incluso podría ir a parar a otro concello si no recibe apoyo en Oia.

¿ cando saldrán  dando esas contas ?

¿ ou nunca o sabremos?

 Canto  nos custou.

A violencia de xénero é unha escandalosa realidade que cada día se estende máis e afecta xa a toda a sociedade. É o claro síntoma de que algo non está ben, de que algo non marcha . Decenas de mulleres morren cada ano, no noso país, a causa do sexismo, e o odio dos home. Desta combinación do horror, xorde unha situación na que centos de miles de mulleres viven baixo a agresión continua, física ou psicolóxica, das súas parellas ou exparella.As que aínda  por fortuna, seguen vivas, sofren cada minuto as denigrantes picadas do maltrato físico e psicolóxico e as acometidas desas mil e unha formas de discriminación que as fan tremendamente infelices e extremadamente vulnerables. Por elas, por todas, polas que xa non están e polas que nos necesitan, temos que seguir traballando, pechando feridas visibles e invisibles e creando espazos para o seu benestar, a súa liberdade e a súa realización persoal.
Sorprendentemente, os causantes deste mal, non son persoas alleas, estrañas ás vítimas. Todo ao contrario, o problema ten a súa orixen, incomprensiblemente, no ámbito máis próximo destas mulleres e polos que din amalas; son os seus maridos, noivos ou parellas os que maltratan as mulleres que, supostamente, máis queren. Son os homes da propia casa, os que provocan tanto dor. A orixe desta violencia hai que buscalo na incapacidade dunha boa parte dos homes para adaptarse aos cambios que cara a unha sociedade igualitaria, está a provocar. Esta situación está moi estendida , e nos casos extremos, desemboca en actos violentos, como a única resposta que estes homes dan ante unha situación que non son capaces de asimilar.
Os agresores, na súa gran maioría, non son homes diferentes, especiais ou enfermos. Son homes comúns, cidadáns típicos, en moitos casos modélicos, amables e recoñecidos na veciñanza e, a miúdo, respectuosos e cordiais no seu traballo. Son homes que basean a súa seguridade persoal en valores que representan o estereotipo tradicional masculino; o poder a través da fortaleza física, a competitividade, a agresividade e un status de superioridade e privilexio con respecto á muller. Son homes que non están a ser capaces de reconverterse cara a un tipo de relacións igualitarias, baseadas no respecto mutuo.
Se os maltratadores se encontrasen cun rotundo non, cun contundente rexeitamento social, a violencia de xénero reduciríase moi considerablemente. A violencia existente no seo dunha sociedade, non é máis que a suma das violencias individuais de cada un dos seus membros; a que cada unha das persoas que a compoñen xera e a que é capaz de tolerar e asimilar. Cada xesto, actitude ou comentario pexorativo e discriminatorio contra as mulleres, aumenta a permisividade e abre o camiño cara aos malos tratos.
Así chegamos á cuestión clave: Parácheste a pensar se podes facer algo máis, do que fas, para loitar contra a violencia de xénero? Esta é a pregunta que lanzamos. A maioría, ata agora, limitámonos a considerar dende a distancia este grave problema, sentíndonos libres de culpa. Pero iso non é suficiente, pois O SILENCIO NOS FAI CÓMPLICES . Que facemos cada un de nós para rematar coa violencia de xénero? é moralmente asumible que a inmensa maioría  non nos mobilicemos para rematar con esta praga que nos invade?
Como cada día, como cada semana, como cada mes, como cada ano... como sempre, neste mesmo momento, millóns de mulleres están a ser maltratadas , en todo o planeta.
 E iso acontece para vergoña de todos nós.E é así, en gran parte, porque o resto non facemos o suficiente para evitalo.
Chegou o momento de deixar atrás todas as escusas, os inconvenientes, os medos, as reticencias, as comodidades. É a hora de actuar.Non podemos seguir permanecendo ocultos, pretendendo non ter responsabilidade moral ante as vítimas. Debemos alzar a nosa voz e facer chegar á sociedade unha clara mensaxe de rexeitamento absoluto das raíces da violencia, negando calquera razón que a xustifique. Non hai escusa posible. Os homes violentos han de saber que as súas actuacións son inaceptables e que nos estamos a mobilizar contra eles.
Lanzamos dende aquí unha petición a tod@: pedímosvos que non miredes a outro lado, que non sigades tolerando no voso ámbito ningunha situación de violencia, sexismo ou discriminación cara ás mulleres.
 É a vosa responsabilidade actuar alí onde se dea ou se prepare o horror. Denunciade aqueles casos que coñezades e apoiade, sen ningunha dúbida, as vítimas pois necesitarán de toda a vosa axuda.

Facédeo por elas e por vós!

Dende INICIATIVA VECIÑAL POR GALICIA queremos unir as nosas voces para manifestar a nosa repulsa ante esta violencia.

Xa  era hora despois de sete meses

¡ POR  FIN ¡  están reparados .

 Así estaban en fecha 20 do 3 do 2012

E así a día de hoxe.

Pero solo repararon os columpios nada maís todo segue igual.

¿ Cando o repararan?¿tendremos que esperar 7 mes?.